Serenad'ı iki kere okudum. Kalemine kimi yerde hayran kaldım, kimi yerde ise kızdım. Ama her okuyuşumda aynı yüce duyguları hissettim. Nadia'nın Max ile olan hikayesini telaşlı gözlerle okurken, hafif tonda dinlediğim Schubert'in "Serenade" eseri tüylerimi ürpertti. Tarih ile kurgu ancak bu kadar güzel harmanlanabilirdi. Teşekkürler Livaneli..
