"Yaşlanmanın başkaları için çok uygun olduğunu biliyorum. Ama nedense benim başıma geleceğini hiç düşünmemiştim."
- Varoluşçu Psikoterapi, Irvin D. Yalom
Bir gün bir hastamla yaşlanma korkusundan söz ederken dramatik bir dönüm noktası yaşandı. hastama, hayatında geriye bakıp duygularını tarif etmesini istedim. tereddüt etmeksizin yanıt verdi: "pişmanlık". "ne için pişmanlık?" diye sordum. "hayatımı boşa harcadığım için" dedi. işte bu pişmanlık ya da varoluşsal suçluluk, terapinin anahtarıydı.
hiç kimse bu varoluşsal suçluluğu franz kafka'dan daha canlı bir biçimde tarif edememiştir. "dava" da joseph k. aslında bir iç mahkemeyle karşı karşıyadır. ... joseph k. suçludur. yalnızca yaşanmamış bir hayat yaşadığı, hayatını kendi ellerine almadığı, hep başkalarından izin beklediği için değil, suçunu kabul etmediği için de suçludur.
varoluşsal suçluluk, insanın işlediği bir suçun sonucu değildir. tam tersine! varoluşsal suçluluk, yaşanmamış bir hayatın ve değerlendirilmemiş olanakların farkındalığından doğar.
joseph k. suçluydu; yaptıklarından dolayı değil, yapmadıklarından dolayı suçluydu.
***
suçlulukla başa çıkmanın en iyi -belki de tek- yolu, telafidir. insan ancak bugününü ve dolayısıyla geleceğini değiştirerek geçmişini telafi edebilir.
·
1.225 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.