Dickens’tan sonra betimlemelerinin uzunluğuyla beni yerden yere vuran ikinci yazar oldu kendisi. Adında da yola çıktığımızda, yazar olmak istemiyle yolan çıkan Marcel’in aşık olduğu Albertine’sina duyduğu taparcasına olan aşkını ve bu aşktan duyduğu şüpheyle yaşadığı kıskançlığı anlatıyor uzun uzun. Bir adam bir kadını severken nasıl da bu kadar tefarruatlı anlatabilir diyorsunuz. Proust’un derin psikolojik gözlemleriyle neyi, neden, niçin kıskandığımızı detaylı bir şekilde okuyorsunuz. Sanırım bu detayından dolayı kitap beni pek içine çekmedi ama yazarın kalemiyle tanışmış ve daha uygun bir zaman dilimde diğer kitaplarını da okumak istiyorum.
