Celil Sadık’ın kalemini ne kadar sevdiğimi yakın çevremde herkes bilir. Fakat bu kitap çok güzel olsa da okurken sürekli bana Agatha Toromanoff’un Sanat Tarihinde Âşıklar kitabını hatırlattı. Sanki tekrar bir kitap okuyor hissiyle okudum ve çok fazla değişik bilgiye de ulaşamadım. Ha bunu bile bile yine de okur muydum? Tabi ki okurdum. Dedim ya kesinlikle Celil Sadık’ın kaleminin yeri bende başka. Ama iki kitabı da okumadıysanız bunu tercih edin derim.
Baskıyla ilgili söylemek istediğim de resimler bana biraz koyu geldi. Öyle çok detay var ki incelerken görmekte zorlandım. Biraz daha açık renkli basmalılardı diye düşünüyorum. Bu konuda da diğer kitap bir tık önde diyebilirim.
Sonundaki Frida ile ilgili bölümü de çok sevdim ama en en sevdiğim bölüm de QR kod ile tasarlanan bölümdü. Her sanat kitabına kesinlikle konmalı.
