Pavlusun Musa yasası hakkındaki iddiaları
İsa yaşamı sırasında Yasa'yı kesin bir dille onayladığını ve Yasa'nın kendisinden sonra da geçerliliğini koruması gerektiğini vurguladığını bir önceki kısımda anlatmıştım. Pavlus ise yukarıda da görüldüğü üzere Yasa'nın kaldırıldığı, Yasa'nın hükmü altında yaşayanların lanetli oldukları, Yasa'nın “kurtuluş" açısından hiçbir önem taşımadığı gibi yeni birtakım iddiaların kaynağı olmaktadır. Bu bakımdan şurası açıktır: Yasa konusunda İsa (ve onun havarileri) başka bir görüşü, Pavlus ise tam tersi bir görüşü savunmaktadır.
Pavlus, Yahudiler arasında o zamana dek yüzlerce yıldır takip edilen dinsel anlayış ve uygulamaların birçoğuna tamamen karşıdır. Pavlus'a göre Yahudiler için çok büyük önemi haiz Şabat uygulaması boştur. Yahudilerin putperestler tarafından tüketilen kimi yiyecekleri murdar görüp haram saymaları anlamsızdır. (Romalılar 14:5, 14:14) Sünnet olma âdeti hiçbir önem taşımamaktadır. (1. Korintliler 7:18-19) Pavlus'a göre hiçbir şey kendiliğinden murdar değildir, yani haram-helal kavramları Yahudilerin anladıkları türden bir bağlam taşımamaktadır. Bedensel sünnetten ziyade kalp üzerine yapılması gereken manevi sünnet kıymetlidir. Pavlus, Yahudi geleneğinde yer alan bu gibi "boş" uygulamaların değil, ancak Mesih'e iman etmenin kurtuluşa eriştirebileceği inancındadır. (Galatyalılar 2:16, Romalılar 3:28) Pavlus'a bakılırsa Yasa'nın yukarıda sayılanlar gibi bilhassa ritüele dayanan gereklerini yaparak Tanrı katında aklanacak hic kimse yoktur. (Romalılar 3:19-20) Çünkü aklanma söz konusu bu Yasa aracılığıyla sağlanabilecek olsa, o zaman Mesih'in boş yere öldüğünü kabul etmek gerekecektir.
Sayfa 341Kitabı okudu
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.