Ne güzel bir hayalim vardı benim; sağım merhamet, solum şefkat olsun isterdim. Şimdilerde sağım solum; solunda adına kalp dedikleri, koca bir taş taşıyan insanlarla kaynıyor. Hayatı boyunca kimseyi sevmeyi becerememiş insanlar, hergün yeni yeni insanlar bulup, onlara sevdiğini söylüyor. Bazı insanlar çok güzel seviyor. Ve o insanlar; hep sevmeyi bilmeyen insanlara denk geliyor. Mutlu olmayı hakeden kim varsa; bir köşede sessizce sevilmemişliğine ağlıyor. İnanmayın hoşçakallara! Kimse kimseyi hoşça bırakmıyor...
İbrahim Çoban
··
1.028 görüntüleme
Çok ince düşünerek yazılmış :) biz bunlara zarif yazarlar diyoruz işte :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.