Uykuyla uyanıklık arasında bir yerde "Av"Ferit Edgü benim çok sevdiğim bir yazar. Genellikle cümle kuruşundaki, olayları aktarışındaki o kendine has üslubunu çok seviyorum. Hatta çoğu zaman ne anlattığından çok o anlatım şeklini özlediğim için Ferit Edgü okuyorum.
Garip bir şekilde buradaki ilk Ferit Edgü incelememi, yazarın okuduğum diğer kitaplarına nazaran en az beğendiğim kitabına yazmaya karar verdim.
Av, Edgü’nün ilk dönem hikayelerinden oluşuyor. Kitap iki bölüme ayrılıyor (aslında baskıya sonradan eklenen küçük bölümü eklersek üç bölüm de denebilir.)
İlk bölüm “Karanlıkta”. Bu kısımda yedi öykü var. Bu öykülerin bana verdiği his rüyalar ve kabuslar oldu. Rüyanın içinden rüyayı anlatmak gibi. Hani rüyalar, rüyayı görürken çok doğal ilerler de uyandığınızda aklınızda kalan sanrılar olur. Rüyanın ne denli gerçek dışı olduğunu ancak uyandığınızda anlarsınız. Ve olur da rüyayı anlatacak olursanız birine uyanık zihninizle anlatırsınız. Belki bazı saçmalıkları es geçerek ya da düzelterek.
İşte bu öykülerde sanki Edgü rüyaları rüyanın içinden anlatıyordu. Rüyavari bir anlatım. Bilinçaltıyla oynarcasına. Bazı öyküleri sevmedim. Okurken beni oldukça rahatsız etti. Ama o bahsettiğim anlatım ve o rüya hissini oldukça ilgi çekici buldum öyküler ilerledikçe.
Hatta bir ara öykülerdeki cinsellik temasının karmaşık ve tekrarlayan yapısı aklıma Freud, rüyalar ve bilinçaltı teorilerini getirdi. Ve merak ettim; acaba Edgü de öyküleri benzer şekilde düşünerek mi yazdı diye…
İkinci bölüm ise “Av”. Burada üç öykü var. Bu kısımda uyanmışız. Zihnimiz uyanık. Ama hafif bir uyku sersemliği var. Anlatımın daha yere basan bir hali var bu öykülerde. Bu kısımda “Yargıç Karak” öyküsünü oldukça beğendim. 1960-63 yıllarında yazılan öykü ve anlatılan yozlaşma tıpkı bugün gibi. Yaşadığımız bir çok şey aslında çürük zihniyetlerin ürünü. O gün de, bugün de aynı motif kendini bir kehanet gibi gerçekleştiriyor aslında.
Son bölümde ise, bir cellatın oğlunun kaderinden kaçışının\kaçamayışının hikayesini okuyorsunuz. Biraz fazla tekrar olduğunu düşünsem de konu olarak bu kısmı da etkileyici buldum.
Yazıyı bitirirken, en az beğendiğim yine de beni en çok etkiyelen kısmın ilk kısım olduğunu söyleyebilirim. Hikayeleri anlat deseniz, anlatamam belki. Ama kesik sahneler canlanıyor her bir hikaye için zihnimde, rüyalar gibi, hatta belki de kabuslar gibi…
Zihninizle biraz oynamak, rahatsız etmek isterseniz bu kitaba bir göz atabilirsiniz derim.
İyi okumalar.
