Ahlak nedir? Ya da ahlaklı olmak? Ahlaklı olan bir insanın davranışlarının sonucunda “iyiyi bulmak” mıdır önemli olan yoksa “iyi niyetlerle yapılması” mı? Kitap tam olarak bu ikilemin üzerinde dönüyor. Albert Camus’un okuduğum 3. kitabı ve yine karşımızda kadınlara karşı duygu beslemeyen ve sadece cinsellik üzerine ilişki kuran bir karakterimiz var. Bunun üzerinde özellikle durma sebebim, yazarın da karakterde bu özelliğinin üzerinde özellikle durması. Ama 3. kez okuyunca şunu söyleyebilirim ki artık biraz bayat geldi bu konu. Bayat gelmesinin yanında Albert Camus hakkında oldukça düşündürtüyor. Yazarın bu konularda oldukça arayış içinde olduğunu hissettiriyor. Yine hayatta kendine yol bulamamış bir karakterimiz var. Kitap monolog halinde yazılmış ve baştan sona da bu şekilde ilerliyor. Bundan bir nebze sıkıldım ama bu kitaptan kaynaklı değil bu tarzın bana uymamasından kaynaklanıyor. Kitabın konusuna gelecek olursak, önce sürekli kendini öven bir insanla karşılıyoruz. Karakter kendini övdükçe cümlelerin altındaki boşluğu kendi de fark ediyor. Övgüler eleştirilere, kendini beğenmişlik neredeyse kendine acımaya kadar iniyor. Yine zamanını doğru değerlendirememiş bir insanı okuyoruz ve yine düşünüyoruz; biz nasıl kullanıyoruz kendi zamanımızı? Her gün milyonlarca insan, milyonlarca harekette bulunuyor. Peki bunlardan iyi olanların altında gerçekten iyi niyet mi var? Yoksa bizi iyi sonucuna götüren niyetlerin iyi olup olmaması önemli değil mi? Ahlak felsefesinde oldukça tartışılan bir konunun ortasında buluyoruz kendimizi. Ve soruyoruz kendimize, biz hangisiyiz? Düşündürücü ve oldukça geliştirici bir kitap olduğunu düşünüyorum ve herkesin bu kitapta kendi yolunu bulması ya da çizmesini gerektiğine inanıyorum.

DüşüşAlbert Camus · Can Yayınları · 201915,1bin okunma

·1 alıntı·

4.597 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.