Rabia Ata: Kalp dediğin bilir imkansızlık şiirini Bilir de ya gözlerim? En yaralı yerim benim gözlerim Gözlerinsiz kalınca ben sabahı nasıl ederim? Kararmaz mı bütün dünya bir ömür? Ya nasıl öğreteyim sendeki imkansızlığımı ellerime? Bir an bile kavuşmayan ellerimiz nasıl da yıkmakta bunca şeyi Ne tuhaf... Oysa benim başım en çok senin göğsüne yakışırdı Başım ki tam omzuna yatmalıktı Ben artık bu yetim başla hiçbir hayale ağlayamam Sonra boynum... Ki dalından düşen bi yaprak... Mevsimsiz sürgün yedim senden ayrı bir ömre doğarak İnsan yalnız kalbiyle sevmez ki unutmaya ilk ordan başlasın Unutmak kör kuyu, unutmak dipsiz karanlık... Aahh aaahh... Nerden başlamalı unutmaya seni bilmem ki Senden başladım unutmaya kendimi Desem ki ; ne aşk, ne imkansızlık, ne ayrılık Olmak istemiş de olamamış bir erik sancısı bizimkisi...

Kalp dediğin bilir imkansızlık şiirini Bilir de ya gözlerim? En yaralı yerim benim gözlerim Gözlerinsiz kalınca ben sabahı nasıl ederim? Kararmaz mı bütün dünya bir ömür? Ya nasıl öğreteyim sendeki imkansızlığımı ellerime? Bir an bile kavuşmayan ellerimiz nasıl da yıkmakta bunca şeyi Ne tuhaf... Oysa benim başım en çok senin göğsüne yakışırdı Başım ki tam omzuna yatmalıktı Ben artık bu yetim başla hiçbir hayale ağlayamam Sonra boynum... Ki dalından düşen bi yaprak... Mevsimsiz sürgün yedim senden ayrı bir ömre doğarak İnsan yalnız kalbiyle sevmez ki unutmaya ilk ordan başlasın Unutmak kör kuyu, unutmak dipsiz karanlık... Aahh aaahh... Nerden başlamalı unutmaya seni bilmem ki Senden başladım unutmaya kendimi Desem ki ; ne aşk, ne imkansızlık, ne ayrılık Olmak istemiş de olamamış bir erik sancısı bizimkisi...

Kitabı okudu

Çalıkuşu Reşat Nuri Güntekin

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rabia Ata