Nur: Bazen pencerenin kenarına kollarımı dayayıp bahçedeki o kiraz ağacına, dallarından aşağıya sarkıttığı o kırmızı küpelerine bakıyorum. Sadece bakıyorum. Bir saniye önce baktığım şey de kirazdı, şimdi baktığım şey de kiraz, diye geçiriyorum içimden. Ve beş saat sonra bakacağım şeyin de yine aynı kiraz olacağını biliyorum. Ama dönüp kendime baktığım zaman, bazen bir saniye önce kendimi insan hissetmediğim zamanlar oluyor ya da bir saniye sonra hala insan kalacağımdan şüphe duyduğum zamanlar. Daha çok solunum yapan bir mahlukat gibi görüyorum kendimi "o zamanlarda" ve bu, beni üzüyor. Her an insan kalamamak, andan ana başka bir kişiye, yaratığa dönüşür gibi olmak...

Bazen pencerenin kenarına kollarımı dayayıp bahçedeki o kiraz ağacına, dallarından aşağıya sarkıttığı o kırmızı küpelerine bakıyorum. Sadece bakıyorum. Bir saniye önce baktığım şey de kirazdı, şimdi baktığım şey de kiraz, diye geçiriyorum içimden. Ve beş saat sonra bakacağım şeyin de yine aynı kiraz olacağını biliyorum. Ama dönüp kendime baktığım zaman, bazen bir saniye önce kendimi insan hissetmediğim zamanlar oluyor ya da bir saniye sonra hala insan kalacağımdan şüphe duyduğum zamanlar. Daha çok solunum yapan bir mahlukat gibi görüyorum kendimi "o zamanlarda" ve bu, beni üzüyor. Her an insan kalamamak, andan ana başka bir kişiye, yaratığa dönüşür gibi olmak...

Sayfa 8Kitabı okudu

Emzik ve Çivi Eyüpcan Işık

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur