Bazı kitaplar vardır, ne uzak kalabilir ne de bir türlü bitirip rafa koyabilirsin. Öyle bir eser oldu benim için Uğultulu Tepeler. Yoksa Rüzgarlı Bayır mı demeliyim? Yazarın tek romanı... Üniversite yıllarında "Dünya Edebiyatı" dersinde inceleme fırsatı bulmuş ama detaylı olarak okuyamamıştım. Kısmet bu günlereymiş. Hani bir mekana girerken "bir arkadaşa bakıp çıkacağım" dersiniz. Eseri elime alıp ilk sayfada yer alan yazarın hayatına göz atmak istedim. Şöyle bir cümle geçiyordu: "Tek romanı Uğultulu Tepeler, ruhsal yaşamının gizlerini aydınlatmak yerine daha da karanlıkta bırakır." Öyle bir kitap ki aydınlatmak yerine karanlığa boğuyor. Ben bunu okumalıyım dedim o an... Ve gerçekten okurken karanlıkta bırakan, çok kez ara vermeme neden olan, araya birçok eser sıkıştırdığım bir kitap oldu. Bu kitap için birçok tabir aynı anda kullanılabilir. Hem sürükleyici hem zor, hem başarılı hep yıpratıcı... Geniş denebilecek bir zaman diliminde yaşananları ele alıyor. Çocukluğuna şahit olduğunuz kahramanların gençliğine, sevinçlerine şahit olduğunuz kahramanların en büyük acılarına tanıklık ediyorsunuz. Eser ismini mekandan alsa da kişiler dünyası oldukça öne çıkıyor. Heathcliff özellikle üzerinde durulması gereken bir kahraman... Psikolojisi derinlemesine incelenebilir ve eminim incelenmiş, birçok teze kaynaklık etmiştir. Çocukluğundan gelen aşağılanma duygusu, aşk, intikam, acı, kötülük... Öyle bir kahraman ki "Bir insan bu kadarını da yapamaz" dediğim ne varsa çok daha fazlasını yapmayı başardı. Tabii bunda onu tüm bunlara sürükleyen çocukluk aşkı Catherine de büyük pay sahibi... Hani bazı filmlerde kötü kahramanlar vardır. Son anda değişecekleri tutar, hiç değilse yaptıklarından dolayı pişmanlık duyarlar. Ama Heathcliff bambaşka... Ne yapacağı tahmin edilecek son kişi belki de... Daha fazla cümle kurmak isterim onun adına ama spoiler vermeden çok mümkün görünmüyor. Onu okuyarak dahi anlamak çok zor, ki buradan kurulacak birkaç cümle ile neredeyse imkansız... Beni en çok yıpratan eserdeki diğer kahramanların Heathcliff'e karşı tutumları oldu. Ya da ondan korkuları diyelim. Bir insan nereye kadar istediği her şeyi yapabilme hakkına sahip olabilir? Bir aşk nelere yol açabilir? Bir insan intikam uğruna neler yapabilir? İnsan çocuğuna karşı ne kadar acımasız olabilir? İnsanın değişmesi mümkün mü? Daha nice soru saklı eserin içinde. Okurken fark ettim ki sinemaya da uyarlanmış 1954 yılında. Henüz izleme fırsatı bulamadım. İzler miyim yoksa bir süre eseri uzaklarda mı bırakırım onu da bilmiyorum. Gerçekten insan ruhunun karanlığını artıran bir eser. Dingin bir ruh haliyle okunması temennisiyle... Eserden bir alıntıyla incelememi bitirmek istiyorum. Ama hem spoiler hem de aşırı anlam içeren bir alıntı, uyarıyorum! "Ölünün aile adı olmadığından, yaşını da bilmediğimizden, mezarına yalnızca "Heathcliff" sözcüğünü yazmakla yetinmek zorunda kalmıştık. Nitekim sonunda da öyle oldu." (s. 395) Hayat hem ne kadar anlamlı hem de ne kadar anlamsız değil mi?