“Doğuryor, yaşıyor ve ölüyorduk. Bu döngü sürüp gidiyordu. Bir sürü hayat yaşanıyordu. Ve öldüğümüzde yitip gidiyorduk. Birkaç nesil geçip gidiyordu. Ve hiç kimse doğduğumuzu bile anımsamıyordu. Hiç kimse göz rengimizi ya da içimizi kasıp kavuran tutkularımızı hatırlamıyordu. Er ya da grç hepimiz çimler arasında bir taş, yosun kaplı bir mezar taşı oluyorduk… Hatta bazen o bile olamıyorduk.”
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.