Birincisi, nihayetsiz hudutsuz egoizm. Herhangi bir müşkül ve yahut fe laket önünde herkes yalnız kendi halasını düşünüyor. Herşeyi unutuyor. Kendi kurtulsun da mütebakisi ne olursa olsun. Bu hassa bütün içtimal ve ai levi hayatımızın mantık! ve mübrem bir neticesidir.