Çelişkilerle dolu bir sanatçıdır Joyce. Şair yönü Dante, Blake, Shelley ve D' Annunzio gibi lirik şairleri izlerken, yazarlığının kökleri de Aristoteles, Aquinas, Flauben
ve Oscar Wilde'a uzanır; yazıda kalem hakimiyetini, iktisatı, kontrollü duygusallığı ve zekaya dayalı tekniği gözetir. Joyce, birçok edebiyat eleştirmeninin ilgi merkezi
olan bu "geçimsizliğin bileşimi"ni, bu çelişkiyi Ulysses'te
Stephen Dedalus'un ağzından şöyle yanıtlar: "Kendim le mi çelişiyorum? İyi öyleyse, kabul, kendimle çelişiyorum." Joyce'un kişiliğinde köklerini bulan bu çelişiklik, onun tüm yazısının itici gücüdür.
