"Çocuk aklı işte" ve " çocuk gibi davranma!" iki yaygın gündelik hayat kullanımı. Peki ya hangimiz farkına varabildi buradaki haksızlığı? Hangimiz arkadaş ortamında kurulan hayali sisteme gönülden bağlanabildi ve onu hayatının merkezinde yaşayabilecek kadar cesaret gösterebildi? Siz hiç ayakkabı numaranızın en küçük olduğu ortamda müthiş korksanız bile gönülden bağlandığınız şey adına mücadele etmeye devam edebildiniz mi? Hayatta cesurca savaşmayı çocuğa öğreten baba modeli dahi büyük ayakkabılar arasında beli bükülürken kaçımız yalnızca küçük yüreklerde bulunabilen o ilginç cesareti sergileyebiliriz. Dilim varmıyor ancak sadece yaşı temsilen belirtmek isterim, kimimiz küçük Nemescek gibi hastalık vücudunu ele geçirirken tüm kalbini sevdiği yer adına ve arkadaşları adına adayabilir? Demek ki neymiş, çocuk aklı ve çocukça davranışlar, çocuk olma cesareti gösteremeyen insanların vakalarıymış