Babaannemin gözleri yeniden sulanmış, başlamış anlatmaya: "Ben çok küçük bir çocukken o baktığın dağın yamacında kikayanın içine insanları zorla atıp, tepeden kurşun yağmuruna tuttular. Sonra da üzerlerine gazyağı döküp ateşe verdiler. Bazıları ölmemişti. Avazları çıktığı kadar bağırıyor, yardım istiyorlardı. Bizim köy tepenin diğer tarafında olduğundan gece boyu seslerden kimse uyuyamamıştı. Buradan uzun yıllar yanık kokusu geliyordu. İki kayanın arasında biriken yağ ovaya yayılmış ve orada uzun yıllar hiçbir şey ekilememişti. Kokusu burnumda o insanların. Onlara yardım edemedim, edemedik. Ona ağlıyorum. " demiş babaannem.
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.