Pembe ve Yusuf nerede bu karakterler diye arayarak okudum. Her doğan çocukla ha şimdi Pembe doğdu, şimdi Yusuf doğdu diye düşünerek karakterler üzerinde tahminlerde bulundum ve 170 sayfa sonra karakterlere kavuştum. Keder çocuk gelin, psikolojik, fiziksel her türlü şiddete boğun eğen, gülüşleri soldurulan, çocuk yaşta kadın olmak zorunda bırakılan küçümen gelin. Kadının- kız çocuğunun hiç bir değeri olmadığını töre adı altında cehaletin çirkin yüzünü görüyoruz. Yazar farkındalık yaratmak amacıyla bir çok atıfta bulunmuş. Erkek çocuk doğurmayan kadına kuma getirmek, kiminle evleneceğine kadının değil babasının karar vermesi, kız çocuklarının, hatta erkek çocuklarının bile okutulmaması, kadının hiçbir konuda söz hakkının olmaması, kadının karnından sıpayı sırtından sopayı eksik etmeyeceksin zihniyetini okurken sinirlerim bozuldu. Komşu Fidan ayrı bir renk katarken İsmail bütün renkleri siyaha boyar ve lanet edersiniz, böyle koca, baba, evlat insan olmaz olsun diye. Kitap ilk sayfasından itibaren sizi içine çekiyor asla sıkılmıyorsunuz inanılmaz akıcı. Yazarın dili çok yalın hiçbir kopukluk yok. Karakterler arasındaki geçişler muhteşem. Okumuyor sanki karakterlerin arasında yaşıyorsunuz hissi doğuruyor. Keder'e bazen çok kızdım çoğu zaman üzüldüm. Kızdım çünkü; insan ne olursa olsun bu kadar kendisini aşağılatmamalı. Güzel Pembe; boşuna dememişler annenin kaderi kızının çeyizidir.

Pembe ve YusufCanan Tan · Doğan Kitap · 20146,7bin okunma

·

709 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena Gümüştaş