Öncelikle tüm okurlara merhabalar. Nasıl başlayacağım bilmiyorum ama Susanna Tamaro ile çok güzel bir yolculuğa çıktım. İlk başta kitabın adı beni bu serüvene sürükledi. Sonra okudukça farkettim ki son zamanlarda yaşadıklarıma o kadar benziyor ki. Kitabın konusuna bakacak olursak öyle bir özlem ki bir ninenin torununa ancak bir çalakalem yırtık sayfalar ve eskimiş duygularını titrek elleriyle torununa mektuplarını ulaştırma çabasını konu ediniyor. Bazen biz insanlar zamanında dile getiremediğimiz sözcüklerin pişmanlığını yaşarız çokça. Bu da böyle işte. Bazen korkuyoruz, utanıyoruz ve sevdiklerimize olan duygularımızı söylemekten kaçıyoruz. Halbuki çok istiyoruz gözlerine bakarak onları çok sevdiğimizi söylemeyi. Bazen değer vererek kaybettiklerin olur su misali bir bakarsınız elinizden kayıp gitmişler. Siz sadece ardından bakakalırsınız. Hadi kalkın! İş işten geçmeden , o dönülmez yola başkoymadan hadi içimizdekileri haykıralım. Korkmayalım, bağırarak söyleyelim onları çok sevdiğimizi , onlara koskocaman sarılalım.. Kitabın son cümlesi de beni çok etkiledi . 'Dur, sessizce dur ve yüreğini dinle. Seninle konuştuğu zaman kalk ve yüreğinin götürdüğü yere git.' Ne kadar doğru değil mi ? Yüreğimizi dinleyelim hep onun dediğini yapalım sonra pişman olmayalım. Hiçbir şey içimizde kalmasın zaman varken.. Sevdiğim bir yazardan Dostoyevski'nin bir sözüyle bitirmek istiyorum. ' Neden bir insan yüreğinde olan şeyleri açık saçık söylemez ki? ' Susanna Tamaro' ya bize bunları hatırlattığı için çok teşekkür ederiz.

Yüreğinin Götürdüğü Yere GitSusanna Tamaro · Can Yayınları · 200816,7bin okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esma Dilik