Felsefenin eleştirel işlevi onu tanrıtanımazlık haline getirirken, insanı olumlaması felsefeyi hümanizme dönüştürür. Hakikat artık Tanrının değil insanın elinde olunca, diyalog akılcı düşüncenin kaynağı, uyumsa hakikatİn ölçütü olur; insan türünün birliği hakikatin nihai ölçütüdür. Doğa bilimleriyle birleşen
felsefe "felsefi olmayan özüne" dönecektir.