Ne diyordu Necatigil "Kitaplarda Ölmek" başlıklı şiirinde?
"Adı, soyadı
Açılır parantez
Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti
Kapanır parantez.
[...]
Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orda
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orda.
[...]"
Hemen her ölüm beklenmedik bir olay olarak görülebilir, oysa açılan bir parantezde sürpriz olmayan tek şeydir o. Ee, hâliyle geriye elimizde yalnızca parantezin içindeki o "çizgi" kalıyor. Parantezi (1916∞1979) kapansa da çizgisi süren, evlerin naif şairi Necatigil'i anarken çizginizi gönlünüzce yaşamanızı dilerim arkadaşlar.