Pirtûka Erol Şaybak a bi navê ' Eşîra Birukiyan Çawa Keçên Îzmîr î Direvînin " heft kurte çîroka pêk tê. Çîrok hema bije tevahî alî hûnandinêve jî alî zimanva jî qels maye. Şêwazek wêjeyî tune. Çawa ku mirov di çayxanekî rûnişti be. Van çîroka guhdar dike. Zargotin tuneye. Şêwaz tuneye. Nivîskar kiriye bi şêwaza kolana çîrokek bi peyam binivîse lê pêk neanîye. Hin çîrok bi wate û bê sedem maliq mane. Kiriye çîrokek fantastîk binivîse. Lê ne bûye. Dest avitiye çîrokê kolana ew jî nebûye. Çîroka sereke a " Eşîra Birukiyan Çawa Keçên Îzmîr î Direvînin" de jî. Hûnandin baş bû lê alî zimen û şêwazê de dîsa qels mabû. Kesayet hemî bi nav kiribu heta eşîr jî kiriye navda. Qet nebe dawî lê biyaniya. Lewre xwe xistibû bin barek giran de. Lê nikarî bûye bin derê. Lê.... Lê çîrok Kurdî hatiye nivîsar. Ev jî pir bi qedre.