Bazı kitaplar ağlatacak kadar güzeldir.~
Arkadaşlarla beraber üniversite kafesinde oturuyorduk. Kafede kitaplıklar vardı ve yer yer çeşitli kitaplar. Arkadaşlarım aralarında konuşurken benim ise gözüm sürekli bir kitaptaydı. Bilmiyorum, gözlerimi alamıyordum. Dayanamadım elime aldım kitabı.. Dokusu, o dokusu beni benden aldı. Kapağı gerçekten farklıydı, dokundukça dokunası geliyor insanın. Ben mi yanılıyorum acaba? Diye düşündüm, kitabı arkadaşlarıma da gösterip "Dokusu ne kadar farklı ve güzel değil mi?" diye sordum, amacım yanılıp yanılmadığımı öğrenmekti. Onlar da beni onaylayınca içim rahatladı.
Dayanamadım kitabı ödünç aldım. O an kitap beklentimi karşılar mı karşılamaz mı diye düşünsem de içim rahattı nedense.
Kitaba büyük bir heyecanla başladım. İçeriği istediğim gibi değilse de umrumda değildi. Okudum, okudum... Kısa kısa öykülerden oluşan kitap tam da benim tarzımdı, hatta okurken sanki ben bunları yazmışım gibi hissettim. Kendi yazdığım öyküleri hatırladım, kendi kendime "evet, işte ben de böyle yazmaya çalışıyorum." sevincim iki katına çıktı. Kitabı okudukça ağlamak istiyordum sadece, bunlar mutluluk göz yaşı olurdu elbette. Bazı kitaplar ağlatacak kadar güzeldir.
Kitabın son bölümlerinde ise dini içerikli hikayeler mevcut. Ben onları da okuduğumda" Bu benim düşüncelerimi yansıtıyor adeta" diye diye coşuyordum. Yok yok bu heyecan ve mutluluk zavallı kalbime fazlaydı...
Bugün ayrılık vakti... Kitabı götüreceğim. Çok sevdiğin biriyle ayrılmak gibi... Hüzünlüyüm...
Elbette bu kitabı bu yayınıyla kesinlikle alacağım ve tekrar okuyacağım. Hatta tekrar okumak için sabırsızlanıyorum. İçimdeki kıpırtı kendini koruyor....
Yılın son inceleme yazımı da yazmış oldum.. Yılın son incelemesi olması da ayrı bir tuhaf oldu...
İyi ki okudum seni...
Keyifli okumalar..
