Dünya denen uzay kapsülünde herbirimiz diğerine bağlı ve bağımlı olarak yaşıyoruz. Çocuklarımıza çitin öte yanında öcüler olduğunu öğretmek yerine, dağın öbür tarafında bizimle kan ve gözyaşlarının rengi aynı başka insanların olduğunu öğretmeliyiz. “Biz”in içini genişletmeliyiz. Kırılgan ve ölümlü bir dünyada yekdiğerimize ve tabiata ihtimam göstererek yaşamayı telkin edebiliriz.
Sayfa 98
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.