İnsanlar böyleydi. Birine yardım edilmesi emredildiğinde herkes kapı ve pencerelerini kapatıp yatağına girer ve yorganın altına saklanırdı. O ihtiyaç anları bitene kadar da bu zoraki körlük sürer giderdi.
Fakat biri suçlanacak olsa, herkes sokağa dökülür ve ilk taşı da en günahkâr atar, diğerleri ise heyecanla onu takip ederek suçlunun esamesi yeryüzünden silinene kadar peşini bırakmazdı.
Sayfa 118Kitabı okudu
·
176 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.