Èmile Zola yine çok güzel bir konu seçmiş. Yüzlerce sayfa okuyabilirdim. Adeta her ölümün bir tablosunu çizmiş gibi. Bu kadar kısa olup da bu kadar betimlemesi ve kelime seçimi iyi olan kitaplara pek nadir rastlanır. Her sınıfa yer verilmiş fakat ben bir memur sınıfına da yer verilsin isterdim. Esnaf ve işçi sınıfı arasında daha küt bir geçiş olurdu. Kelimeler o kadar iyi seçilmiş, anın ağırlığı sözcüklere o kadar iyi işlenmiş ki, misal; Güneş çamur gibiydi, can çekişir gibi yavaş ve uğursuz bir şekilde batıyordu. Bir de tüm bu öykülerin bir ortak özelliği vardı. Ölüm yanlızlığı. Uçup giden ruhlar insanın yanlız bir yaratık olduğunun kanıtı. "Ölenler ölümü bilmez ölüm kalanlar içindir." Kitapta bu sözün somut tarafını da görme fırsatımız oluyor. Ölüden geriye kalanlar da insanların ölüme bakış açısı oldukça etkiliyor gibi. Kısa ve o kadar etkileyici bir kitap. Èmile Zola'nın natüralist düşüncelerinin aktığı sayfalardaki yoğunluk kendini belli ediyor. Kitabı bitirip doyumsadıktan sonra geriye sadece (Kendiniz için) tüm bunları düşünmek kalıyor. Nasıl ölünür?

Nasıl ÖlünürEmile Zola · Can Yayınları · 202015,3bin okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.