“Kazanmış olmak size yetmiyor. Siz başkalarının kaybedişini görme arzusuyla dolusunuz. Üzüntülü anlarda acıyı paylaşıyormuş gibi görünmeniz hep bu yüzden…” dedi bilge.
İdil Pehlivanlı
·
307 görüntüleme
Yani insan aslında başkasının acı çekmesine içten içe seviniyor diyebiliriz o halde. Ve doğası gereği bunu maskelemeyi çok iyi biliyor. Çünkü çocukluğundan beri maskelerle yaşamayı öğreniyor ve bu öğrenimini gelecek nesle hem genetik olarak hem de eylemsel formalarla aktarıyor. Anlaşılacağı üzerine insan başkasının acısına sevinirken, başkasının sevincini kıskanıyor hatta üzülüyor. Burdan da ne kadar ben merkezci varlıklar olduğumuzu anlıyoruz!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.