İyi adam değil, idam ..
"... tanıklar iyi tanıklık etti, davacılar iyi savunma yaptı, yargıçlar da iyi hüküm verdi."
Vee idam kararı resmen alınmıştır, herkes evine dağılabilir, kaldığı yerden hayatına devam edebilir. Peki ya, hakkında idam kararı alınmış mahkuma ne olacak? Ben bu sorunun niteliğini, 
Bir İdam Mahkumunun Son Günü'nü okumayıncaya; giyotinin soğukluğunu ensemde hissetmeyinceye kadar da anlayamazdım. Kitabın son kısımlarını okurken; 
George R. R. Martin'in 
A Game of Thrones eserinde, Ned Stark'ın idam sahnesi gözümün önüne geldi. Tabii Ned Stark o âna kadar da öleceğini bilmiyordu:
"Rahip: Günah işlediğimiz gibi ıstırabını da çekeriz. [...] Tanrılar adildir. (Krala dönüp sorar); Bu haine ne yapılacak, Majesteleri?
King Joffrey: Sör Ilyn! Bana kellesini getirin!"
Kanımı donduran bir sahneydi. Üstelik Ned Stark bir suçlu değildi. Burada ise 
Victor Hugo karşımıza bir idam mahkumu olarak çıkıyor ve son gününü; tüm içsel devinimleriyle bizimle geçiriyor. Üstelik tıpkı Ned Stark gibi kaderi bir kralın iki dudağı arasında ve son ânda bile ümidini yitirmemektedir. Korkunç! Peki korkunç olan ölüm gerçeği mi yoksa öleceği saati ve celladını biliyor olmak mı? Hugo, o kadar gerçekçi bir anlatım da bulunmuş ki, her cümlesi insanın içini ürpertiyor. Alt tarafı bir hikâye deyip geçemiyor insan. Çünkü biliyoruz ki idam, hâlâ bile bazı ülkelerde uygulanmakta ve halkı ikiye bölen bir kavram. Kanımca, idam ıslah etmez, suçu değil suçluyu ortadan kaldırır. Adaletin olmadığı bir ülkede idam, devletin beceriksizliğini örtmeye yarar. Ancak kan donduran suçlara karşı ne tür bir yöntem uygulanmalı diye düşününce de bir an kendimi ilkel insanların adalet biçimi olan "göze göz, dişe diş" yasasını savunurken buluyorum. Bizim zeminimiz adalet olmayacak ise, biz neyi tartışacağız? Dolayısıyla "idam" tartışmaya açık bir konu ..
Bir İdam Mahkumunun Son Günü, bir suçluya karşı empatiden kaynaklı sempati beslemenizi sağlayacak ve bu konuda düşünmeye zorlayacak bir eser. Hugo, karakterin içsel devinimlerini iliklerime kadar hissettirdi. İnkâr etmiyorum suçlu da olsa ölmesin istedim, öldü mü bilmiyorum..
"Ve yargıç yargılanmıyor! Ve cellat yargılanmıyor! Ve hiçbir mahkeme, Tanrı’nın bir kulunun kutsal varlığı üzerinde bütün yasaların bu korkunç yok etme eylemini sorgulamamaktadır!"
Keyifli okumalar
··
1.578 görüntüleme
Bu kitabın ortaya çıkış nedenini anlayabilmemiz için önümüzde iki seçenek var: Ya gerçekten sefil bir adamın son düşüncelerini yazmış olduğu sararmış, düzensiz bir kâğıt tomarı söz konusudur ya da bu adam; bir insana, sanatın yararına doğayı inceleyen bir hayalpereste, bir filozofa, bir şaire rastlamıştır, kim bilir? Belki de kendisine egemen olan ya da daha doğrusu kendisini teslim ettiği ve ancak bu kitaba aktararak kurtulabildiği bir düşlemdi onun bu düşüncesi. Okur, bu iki açıklamadan istediğini seçebilir, istediği gibi yorumlayabilir.
Victor Hugo
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.