Anthony Cade’in bir arkadaşı basit mini mini bir işi kendisinin yapmasını rica eder ve genç adam uluslararası bir komplonun içine düşeceğinden habersiz kabul eder. Şimdiye kadar okuduğum beşinci ve en kötü Agatha Christie kitabıydı. Diğerlerinde aldığım tadı alamadım. Zaman kaybı olarak görmüyorum. Okuduğum için pişman değilim lakin beklentimin çok altında kaldı. Anlatımı yetersiz buldum. Özellikle “Tanrım! Siz Sherlock Holmes musunuz?” cümlesini okuduğum an yıkıldım diyebilirim. Sherlock Holmes, ustaca oluşturulmuş çok güçlü ve zeki bir karakter. Anthony Cade ise çok zeki gösterilmeye çalışılmış ama zayıf kalmış bir karakter. Ayrıcalıklı bir zekâ pırıltısı göremedim ben onda: Bir zekanın varlığını inkar etmiyorum sadece bize aktarılamadığını düşünüyorum. Başmüfettiş Baatle de çok sönük kalmış. Olmasa da olurmuş hissi uyandırdı bende. “Şuraya da bir başmüfettiş sıkıştırayım” diyerek olaya dahil ettiği bir karakter gibiydi. Kitapta sürekli onların zekasına övgüler yazılması da beni rahatsız etti. Sanki Agatha Christie, yeterince zeki karakterler yaratamadığının farkındaymış da bu açığı kapatmak için sürekli zekalarına değinmek ihtiyacı hissediyormuş gibiydi. Sona yaklaşıldığında ve olaylar aydınlatılmaya başlandığında hep beklediğim o hareketlilikte geldi kitaba. O anlara kadar kitap ölüm uykusundaymış da yeni uyanmış gibiydi. Şaşırtıcı ve güzel bir sonla karşıladı bizi Agatha Christie. Ve son dakika golü dediğim bu sonla bizi bir “Keşke okumasaydım” pişmanlığına düşmekten kurtardı.

Köşkteki EsrarAgatha Christie · Altın Kitaplar · 20221,750 okunma

·

154 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.