Biz kovulduk bu şehirden, ağlamak yok ama... Sokaklarından
kovulduk. Sonra baharından da kovulduk, soğuğundan da
geceler boyu! Sonra kedilerini seyretmekten, şiirlerini
okumaktan kovulduk!
Sonrası kalsın size, yerleşikliğinize. Hiçliğimizi camlarınızın
buğusuyla ayartın!
Ey!
Sevişin biz giderken, dudaklarınızın yangınıyla yansın
evleriniz.
Biz başka bir şehirde ağlayacağız…