Ben ise düşünüyorum. işte burada saman yığınının yanında yatıyorum... vücudumun kapladığı daracık yer, geriye kalan boşluğun, benim bulunmadığım benimle hiç ilgisi olmayan boşluğun yanında o kadar küçük kalıyor ki ! yaşayabilğim sürede, benden önce var olan, benden sonra da sürecek olan sonsuzlukla ölçülünce o kadar önemsiz ki! öyleyken, bu atomun, bu matematik noktanın içinde kan dolaşıyor, beyin çalışıyor, istekler doğuyor... ne saçmalık! ne boş şeyler!
Sayfa 218Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.