Kırmızı ve Siyah’tan yaklaşık dokuz yıl sonra kaleme alınan bu eser, elli altı yaşındaki bu yorgun Fransız’ın dünyadan ayrılmadan önce edebiyat dünyasına bağışlamış olduğu son güzide eseri.Öyle ki Tolstoy Savaş ve Barış’taki savaş sahnelerini onun sayesinde yazdığını ifade etmiş, Balzac duyduğu hayranlıkla bir kereyle yetinmeyip üç kez okuduğunu dile getirmiştir. Kitap oldukça çarpıcı bir girişle selamlar okuyucuyu.Fransız halkının medarı iftiharı General Napolyon Bonapart tüm azametiyle hala ordularının başında olsa da, onun için sonun başlangıcı olan Waterloo Savaşı gelip çatmıştır.Avrupa’nın toplumsal ve siyasal dengelerine dinamit etkisiyle sirayet eden bu muharebe, karakterlerimizi de aynı minvalde etkilememesi artık kaçınılmazdır. Genç ve havai kahramanımız Fabrizio’nun peşinden savaş meydanında ilerlerken, savaşın gerçek yüzünü bilincimize indirilen tokatmışçasına benliğimizde hissederiz Stendhal sayesinde. Özellikle atılan bomba yüzünden bir kan gölünde, yaralanmış bedeninden dışarı çıkan bağırsaklarıyla çırpınan bir at tasviri var ki insanın okurken boğazı düğümleniyor.Stendhal bu can çekişen zavallı atın örselenmiş bedeni üzerinden anlatmaya çalışmaktadır ki; Savaş, bir kahramanlık öyküsü olmaktan çok, ortak bellekte yer eden ve kişilerin onurunu ayaklar altına alarak tüm insanlığın taşımak zorunda kalacağı bir utanç vesikasıdır adeta.Parçalanmış bedenlerin peşi sıra yan yana yığıldığı savaş meydanında bir kazanan olamayacağı gibi kaybeden tüm insanlıktır.Yazar bunu Fabrizio aracılığıyla okuyucusuna anlatır ; ##$##gonderiIdler:146412230.$$#$$ Kaçak olarak katıldığı bu savaştan sonra Fabrizio, artık kitabın başındaki toy delikanlı değildir.Savaş gerçeğinin önüne inen şaşalı vatanseverlik perdesi kalkmış, insanlığın karanlık yüzüyle yüzleşebilme cesaretini göstermiştir sonunda.Süregiden bu istihale kitap boyunca devam eder. Kitapta Stendhal’ın kaleminden nasibini alan tek konu savaş değildir.Kahramanımız Fabrizio’ya tutkunluk derecesinde bağlı olan halası Gina’nın bulunduğu konumun tüm olanaklarını hiçbir ahlaki kıstasa bağlı kalmadan sonuna kadar kullanmaktan çekinmemesi, çapraşık burjuva ilişkilerine yapılan bir taşlamadır.Her türlü ilişkinin çıkar ve menfaat üzerine kurulu olduğu saray entrikaları,mevkilerini sağlamlaştırmak adına birbirlerinin ayağını kaydırmaktan çekinmeyen bakanların arasındaki rekabet, kazanmak için her yolu mübah sayan ahlaki yozlaşmayı temsil eder. #146549969 Görece daha içine kapanık ve ketum olan Fransız halkından sonra, bu neşeli Akdeniz insanlarının duygularını cesurca ortaya koymalarından Stendhal oldukça etkilenmiş olacak ki, bunu eserde yaptığı kıyaslarla sık sık tekrarlar.Bu gözlem fırsatını, italya’da Fransız konsoluyken geçirmiş olduğu sürece borçlu olduğunu biyografisini incelediğimizde anlıyoruz. #146318268 Tutkularında ölçüsüz olan İtalyan’ların tasvir edildiği bu seçkin eserde, bir aşk hikayesinin vuku bulmaması abesle iştigal olurdu öyle değil mi? Olay örgüsünün kilit noktalarını yazmamayı yerinde bulmakla birlikte, bu kitabın okuyucu için dik bir yokuş olduğunu belirtmek isterim.Bunda İtalyanca hitap şekillerinin azizliği oldukça etkili.Ancak yokuş ne kadar dik ve yorucu olursa, sonunda sizin göreceğiniz manzara da o kadar benzersiz ve nefes kesici oluyor.Belki de Stendhal, bu zahmete girecek çok az okuyucunun varlığını önceden sezmiş olduğu için, kitabı “Mutlu Azınlığa” ithaf etti, ve kitabın yazılışının üzerinden yüzyılı aşkın süre geçmesine rağmen bu tespitinin geçerliliği asla değişmedi. Zahmetine acımadığınız manzaralarınızın çoğalmasını dilerim.Keyifli okumalar! :)

Parma ManastırıStendhal · Can Yayınları · 20171,641 okunma

··

6bin görüntüleme

Bertha Mason

@Berthamason ·

31 Aralık 2021 14:27

Sayfa 209’da geçen eser; youtu.be/NqeGWRMpFJI size eşlik etsin :)

Bertha Mason

@Berthamason ·

31 Aralık 2021 14:33

Bazı insanların kıymetini kaybedince, bazı kitaplarınsa kıymetini bitince anlıyoruz. images.app.goo.gl/Fr3uLprqut16XSkX8 eserde bahsi geçen bir diğer sanatçı. Ve en sevdiğim eseri.