Din neydi? İnsanlara komşularını sevmesini öğretiyor, çocuğunu yitirmiş bir ananın gözyaşlarını dindiriyor, iki gömleği olanın bir tanesini, üryanlığını örtecek hiç bir şeyi bulunmayana verilmesini buyuruyordu. Gerçekte din bu muydu? Dinin bütün o boş tantanasıyla kendini göstermesine en iyi olanağı ölüm olayları vermekteydi. Halbuki burada, ölümün sinsice sokulduğu burada, beyaz adamın o gösterişli, debdebeli dininin izini bile keşfedememiştim. Şimdiye kadar hiç dua sesi duymamıştım. Kimse tespih çekmemişti. Çünkü din bizim anladığımız biçimde hala bu insanların kalbine ve ruhuna girmemişti, iyilik ve sevgi kaynağı yürekleri, onları henüz bundan koruyordu.
Sayfa 197Kitabı okudu
··
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.