Bitirdikten sonra şu soruyu sordum kendime "okumasam ne kaybederdim?" Cevabım: hiçbir şey. Daha güzel kitaplar okunabilir onun yerine.
Murakami'nin kalemine haksızlık etmek istemiyorum. Anlatım tarzını hala beğeniyorum. Ama bir kitabın roman olması için ortada okumaya deger olayların da olması gerekiyor. ( Bu konuda romandaki Tengo'yu Murakami'ye benzettim)
Bazı tekrarlar o kadar fazla ki, onlara denk gelince rahatsız olmamak elde değil. Ve gereksiz uzatmalar. Örnek olsun diye kitaptaki bir cümle: Ellerini dizlerinin üstüne koydu. Sağ elini sağ dizinin üstüne, sol elini sol dizinin üstüne.
Sanırım ilk kitabın sonundaki heyecan ve merakla baş başa kalsaydım daha mutlu olacaktım.