Okunması çok rahat, akıcı, sonu sürprizli olan bu kitabı okurken Feraye'nin hassas kalbinde Nihan Kaya'nın kendisini buldum biraz. O konusurken yazarın bir podcastini dinler gibi oldum zaman zaman, onun sesinden okudum zihnimde. Feraye ve Cem'in çocukluk yaraları ve ebeveynlerine dair kırgınlıklar etkileyiciydi. Bu denli zıt olup birbirlerini bu denli anlayan ve birbirlerine sığınan kişiler olmaları da bu kırgınlıklarla ilgili. Okuduğum diğer iki kitabında da benzer durumlar vardı, zaten yazar çocuk ruhunu oldukca etkileyici ve düşündürücü şekilde ele alıyor her çalışmasında, insana kendi çocukluğunu, ebeveynliğini düşündürüp sorgulatıyor.
