Bir kez daha anlıyorum ki ,bütün kötülükler hep sevgisizlikden.Katiller,psikopatlar,
şizofrenik insanlar ve de yaramaz çocuklar... (Hikayenin yaramaz çocuğu Zeze ) Oysaki çok bir şey de istemediler,sadece sevilmeyi istediler…
Zeze o kadar sevgiye muhtaç bir çocuk ki onu döven babasına bile kızamıyor ,hatta onu dövdüğünde içten mutlu bile oluyordu. Çünkü babası ancak dövdüğü zaman ona dokunuyorum. Çok yazık ki günümüzde de sevgisini belli edemeyen ebeveyinler var .
Şimdilerde cok sıklıkla duyduğum bir laf var: "Ben pek sevdiğimi söyleyemem" veya "O, benim onu sevdiğimi bilir” bu düşünce yapısına sahip olan toplumda büyüyen çocuklar da psikolojik dengesi yerinde olmayan bir bireye dönüşürler. Onun için çocuklarınıza, sevdiğiniz insanlara onları sevdiğinizi söylemekten utanmayın. En son utanılası şey, sevdiğini söylemek olmalı.
