Hemen hemen okuduğum her eserde izlerine rastladığım Faust'u sonunda okudum.
Faust ruhunu sonsuz bir gençlik uğruna şeytana satan adamın hikayesi.
Goethe kendi ifadesi ile Faust'ta tüm insanlığın dramını yazmış. Yunan tanrıları, mitler, ruhlar, periler ifritler, şeytanlar, cinler ve bin türlü ecüş bücüşle tamamen mistik bir kurgu içinde ele alınan konu gelenek ve inançlarımız yönüyle bana çok uzak.
Edebi yönünü tartışmak benim haddim değil ama diyaloglar boğdu beni.
Anlaşılması güç mitler ve mistizm çabası.
Sona gelene kadar bir kaç kez bırakmaya yeltendimse de yarım bırakmak adetim olmadığında sonunu getirdim.
Dediğim gibi bunlar Goethe'ye değil Faust'a eleştiri. Sanıyorum bunca olumsuzluğun sebebi de benim bu eseri okuyup anlamada ki yetersizliğim. Yoksa bu kadar insan yanılıyor olamaz.