Latin alfabesinin tarihsel serüveni
Başlangıçta tek heceli olan ve bir sesli bir sessiz harften oluşan hecede, zaman içerisinde, sesli harfin kaybolması sonucunda sadece sessiz harf kalmıştır. Böylece akrofoninin yardımı ile harf yazısına geçilmiştir. Eski Sami yazılarından biri olan Fenike yazısında oluşan bu harf yazısı, Fenikeliler'in Akdeniz kıyılarında koloniler kurması sonucu, tüm Akdeniz çevresinde yaygınlaştı. M.Ö. IX. yüzyılda Fenikeli tüccarlar, M.Ö. XVI.-XV. yüzyılda icadettikleri bu alfabeyi Yunanistan'a getirdiler. M.Ö. V.-I. yüzyıllar arasında ise Kıbrıs, Malta, Sardunia, Massilia, Carthago üzerinden tüm dünyaya yayıldı. Bu semitik harf yazısı, eski Yunanistan'da, onların dil yapısına uyarlandı. Böylece Fenike alfabesine sesli harf eklenince, yazı soldan sağa doğru yazılan modern bir alfabe şeklini aldı. M.Ö. IX. ve VIII. yüzyıllarda eski Yunan kolonileri ile İtalya'nın güneyinde bilinen bu yazının mucidi olarak, Fenike kralı Agenor'un oğlu Cadmus bilinirse de; bu bilgi mitik bir açıklamadan öteye gidemez. Onun 24 harflik bir alfabe şeklini alması ise, Samos'lu Kallistratos'a bağlanır. Onlar taş, kemik, ağaç, ostraka üzerine yazdılar. Papyrus ancak V. yüzyılda yaygınlaştı. Daha sonra, Eukleides'in arhonluğu sırasında (M.Ö. 403/2) Atinalılar tarafından benimsenerek Ionia alfabesi adı ile resmen kabul edilecektir. Bu yazı sonraki yıllarda Latinler'e geçerek, Roma topraklarının genişlemesi ile geniş bir alana yayıldı.
Sayfa 56 - Türk Tarih Kurumu
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.