Toprağın emekçileri olarak yaşayan bir ailenin cumhuriyet, komünizm ve kilise öğretileri arasındaki üç kuşağa yayılmış öyküsü. Saramago neyi işlerle işlesin mutlaka yönetim ve kilise eleştirilerini ince bir dokumayla dahil ediyor eserlerine. Bu yönünü çok seviyorum. Çoğunlukla mizahi bir dil kullanır hatta kilise, devlet ve papazların halktan-emekten üstün olamayacağını haykırırken. Tanrı adına kurulan sömürü düzenini anlatırken..Ülkesine küskün ateist bir adamın satırları olarak değil halkların milletlerin hakkını savunan bir aydın olarak okudum tüm eserlerini. Öyle bir söz eder ki hem tebessüm ederim hem de ne haklı derim.. sayfalar dolusuydu yine altını çizdiklerim. “Kilisedeki ateşli vaazları dinlediğinizde,elinize gizlice tutuşturulan kağıtlarla ( kutsal metinler) - bu konuşmaları kafanızda karşılaştırın, sıradan insanların yapacağı bir şey bu, eğer kağıtta yazılanlara inanıyorsan rahibin konuşmalarının hiçbirine inanmaman gerekir..” Neye inanıyorsanız açın okuyun, ilk muhatabı siz olun vahyedilenin, siz kitapların öğrencileri olun demenin en edebi şekli belki de..

Toprağın UyanışıJosé Saramago · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2017425 okunma

·

312 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslı Ateş