Radikal kötümser olan ve yaratıkların en mutsuzunun insan olduğunu söyleyen Schopenhauer’a göre insan mutluluğunun özü en başta neşeli mizaca yani mutlu bir ruh haline, acı ve sevinç kapasitesine bağlıdır. İkinci ve en önemli koşul olarak beden sağlığını getirir. Üçüncüsü ise iç huzurdur. Dördüncü ve en düşük ölçü olarak dışsal etkenleri sıralar. Ona göre İnsanın edinilmiş karakteri vardır ve olmayanı zorlamak için uğraşmamalıdır. İnsan ne istediğini ve yapabildiğini bilmeli ve buna göre karakterini şekillendirmelidir. Çünkü güçlü ve zayıf yönlerini bilmeyen bir insan karakterini oluşturamaz. İnsan acısını, üzüntüsünü de sahiplenip yaşamalı fakat bununla sızlanmamalıdır. Ve mutluluk aslında mutsuzluktan kaçıştır. Sürekli istemenin, doyumsuzluğun da mutsuz ettiği kanısındadır; zenginlik ise mutlu olmanın dış etkenlerinden biridir yani mutluluğa en az etkisi olanlardan… Özetle mutluluk aslında kim olduğumuza bağlıdır. Kader düzeltilebilir fakat ahmak her zaman ahmak olarak kalır, ‘isterse cennette etrafını huriler sarsın.’ Kitabını ise şu cümleyle bitirir; ”En büyük mutluluk kişiliktir.”

Mutlu Olma SanatıArthur Schopenhauer · Can Yayınları · 202013,2bin okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilruba