öncelikle kitaba henüz başlamamış bireylerde ön yargı oluşturmak istemediğim için onların bu incelemeyi okumasını tavsiye etmiyorum. İran kültürüne ilgim kiyarüstemi filmleriyle başladı, mohsen namjoo şarkıyla had sahfaya ulaştı. Bu ilgimi en ilgili olduğum alana, okumaya yöneltince de ilk olarak ömer hayyam’ın rubailer’ini okudum. Hepsi çok derin anlamlar barındıran ama türkçe haliyle okuduğumdan sığ kalan dörtlüklerdi. Biraz hayal kırıklığıyla bitirdim ömer hayyam’ı. Sonra kiyarüstemi’nin filmine de adını veren “rüzgar bizi götürecek” radarıma takıldı. Çok büyük beklentilerle başladığım bu şiir kitabında; neredeyse her dizede aynı kelimeleri, her şiirde aynı olayları okumaktan gına geldi. Koca bir kitap boyunca sanki sözcüklerin yerleri değiştirilip değiştirilip sunulmuş gibiydi. Ayrıca diğer okurlar şiirlerdeki “aşk”ı nasıl değerlendirdi bilemiyorum ama ben bir kadın olarak, bir kadının bir adama neredeyse taparcasına aşık olmasına varlığını onun varlığına bağlamasına pek “aşk” olarak bakmıyorum. Beğenmeme sebebim gerçekten şairin şiirlerini beğenmemiş olmam mı yoksa farsçanın çok derin bir dil olması ve hangi dile çevrilirse çevrilsin özündeki anlamı karşılayacak kelimeleri bulmakta zorlanıyor olması mı işte bunu hiçbir zaman öğrenemeyeceğim sanırım.

Rüzgâr Bizi GötürecekFuruğ Ferruhzad · Yapı Kredi Yayınları · 20231,665 okunma

·

474 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

feray