Babasız büyümüş bir çocuğu düşünün... Düşünemiyorsunuz değil mi? Bizzat acısını tatmış insanlar kadar diri hissedemiyorsunuz. Elinizden tutarak sizi sokakta yurüten, düştüğünüzde anında koşup dizlerinizi kontrol eden, kirlenen avuçlarınızı temizleyen, okula sizi bırakan, baba derken şefkatle gülümseyen, varını yoğunu size adayan, başarınızda göğsü kabaran, askerliğe uğurladığında vatana can feda diyen, gelinliğinizle evindeki misafirliğinize son verirken ağlayarak alnınızı öpen bir babanız olduğu için babasız büyümüş bir kadının, babasız büyümüş bir adamın acısını anlayamıyorsunuz.
Sayfa 269 - Dokuz yayınlarıKitabı okudu
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.