Ziyaret ettiği kimselere çok candan davranır, çocuklarıyla beraber onlar iyilik ve güzel ahlak ile kuşatırdı. Enes (ra) şöyle anlatyor: İnsanların en güzel ahlaklısı Resulullah (sav)’ di; O
bizimle iç içe olur, beraber oturup kalkardı. Benim üç yaşlarında, Ebu Umeyr diye anılan bir kardeşim vardı, Allah’ın elçisi bizi ziyaret ettiğinde kardeşimle şakalaşır ve onunla gülüşürlerdi. Bir gün yine bizi ziyaret ettiğinde kardeşimin üzgün olduğunu gördü. Bunun üzerine Rasulullah (sav) "Ey Ümmi Süleym! Oğlun Ebu Umeyr neden cansız ve üzgün?" diye sordu. Annesi, "Ey Allah’ın Rasulü, beraber oynadığı küçük kuşu öldü" diye cevap verince Rasulullah yavrucuğa doğru yöneldi, başını okşayıp "Ey
Ebu Umeyr, minik kuş ne yaptı? Ebu Umeyr, minik kuş ne yaptı?” diye sordu.
Mahmud bin Rebi (ra) şöyle dedi: "Ben beş yaşındayken Allah Resulu (sav) in, evimizdeki kuyudan çekilen kovadan ağzına su alp yüzüme püskürttüğünü gördüm."
Mahmûd un hafizasinin derinliklerine kazınan şu sıcakkanlı oyuna bir bak. Allah Resûlü (sav) in o kadar dert arasında ölen kuşunu sorarak bir çocuğun derdiyle ilgilenmesi, diğer bir yavrucakla şakalaşarak yüzüne su püskürtmesi ne kadar da dikkat çekici.
Bir hayal et; o yavrucaklar, Resûlullah (sav) 'in zatinda nasıl bir sıcaklık hissediyorlardı ve çocukların Nebi (sav) ile böyle içli dışlı gören sahabeler kim bilir ne kadar hoş duygularla doluyorlardı.
Sayfa 53Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.