Bir yazarı ilk kez okumuşsunuzdur. Buna rağmen sadece kalbinize dokunmakla kalmaz, neşterle içini açar, yaralarınızı kanırtır ve boğazınızda bir yumru bırakır ya... İşte Nermin Yıldırım o yumrunun sahibi, kanayan yaralarımı hem açanım hem saranım oldu bu eseriyle.
Bir aşk macerasını unutmak için Mazi İmha Merkezi diye bir yere giden Feribe'nin hikayesidir kitap esasen. Yazar pek çok şeyi Feribe fark edemezken bize farkettirir. Feribe'yi de öyle düşündürür ve konuşturur ki... Hayatı anlatmaz kanırtır. Geriye Feribe değil, insanlığımıza ve çoğu zaman kabul etmekten imtina ettiğimiz hayat gerçeklerine bir selam, bir dokunuş, bir iz bırakır.
Ben bu izi tekrar okumak isterim nispeten kasvetli olan hikayeye dayanabilirsem. Nermin Yıldırım dostumdur bundan böyle ve dost acı söylemiştir ne gam!