Gözlerim ilk defa tuzlu yaşardığında içimde saklı bir denizin olduğunu fark ettim. Ben susmayınca annemde ağlamaya başladı. Onunki biraz çaresizliktendi. Bir gece babam, kesin sesinizi lan, diye bağırdı. Babam bağırmaya devam etti ama o gecekini unutmadım. Örs, çekiç ve üzengiden sonra babamın sesi çirkin bir bina olup kulağımın içine dikildi. Sonrasında tüm güzel sesler, kuşların şarkıları, kemanın tınısı, tilkinin sesi, ağaç köklerinin birbirine dokunuşlarından doğan şenlik, o binanın cephelerine çarparak gerisingeri döndü. Annemi öldüren bence o sesti.
Sayfa 41 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.