Öğrenmenin yaşı yoktur. Herkesten de öğrenilecek bir şeyler vardır. Yaşı, eğitimi, tecrübesi ne olursa olsun. Geçen hafta hayatın felsefesi olabilecek bir şey öğrendim. Bir evrak göndermek için kargo şubesine gittim, sırada beklerken görevli kız dikkatimi çekti. Her şeye gülüyordu, belirgin bir mutluluğu ve pozitif enerjisi vardı. O enerji bana da geçti. Sıram gelince ona mutluluğunun sebebini sordum, cevabı beni çok şaşırttı. " Sebepsiz mutluyum. Bir sebep olmadan mutlu olurum ben." dedi. Kargo şubesinden çıkarken şunu düşündüm: Aslında bu motto hepimiz için geçerli. Çünkü bir sebebe dayalı olarak mutlu olursam sebep ortadan kalkınca mutluluğum da sona erer. Ama sebepsiz mutluluk - eğer başarabilirsek- sonsuzdur ve huzur doludur. Çünkü mutluluğumu sona erdirecek bir sebep yoktur ve onun ortadan kalkabileceği korkusuyla mutluluğum balın içindeki tuz misali rahatsızlık veren tedirginlikler barındırmamaktadır. Madem olumsuzlukların sebep olduğu mutsuzluğumuz, olumsuzluğa çare olmuyor öyleyse olumsuzluklara rağmen mutsuz olmayalım, iki kere kaybetmeyelim. Sebepsiz mutlu olmayı deneyelim. Belki bu pozitif enerji kişiden kişiye geçe geçe olumsuzlukları da ortadan kaldırır. Kaldırmazsa da sorun yok. Dedik ya sebebe bağlamayalım mutluluğu, akışına bırakalım her şeyi.