Gülse Birsel’den okuduğum ikinci kitap.. Başlarda durgun bir ilerleyişi vardı ama ortalara doğru yazarın sinematik kişiliğiyle birleşen üslup, kitabı daha akıcı hale getirdi.
Kitabın giriş kısmı, yazarın çocukluğuyla ilgili otobiyografik yazılar içeriyor. Geri kalan kısmını da gazete yazıları oluşturuyor. Gazete yazılarındaki üslubu gerçekten çok hoş, akıcı ve sürükleyici..
