Benim yapımda kişisel gelişim kitaplarına karşı antipati bulunmakta. Ben bunun-kişisel gelişimin,hareketlerin,davranışların- kitaplardan öğrenilmesinden çok yaşayarak veya gözlemleyerek öğrenilmesi kanısındayım. Genel olarak bu tarzda kitaplar okuduğumda; "evet, evet yazar çok haklı bence de böyle olmalı" deyip hayatımda herhangi bir şeyi değiştirmeye yanaşmıyorum.
Bütün bu olumsuz, kendimi bu tarz kitaplardan soğutan düşüncelerime karşıt Annem sayesinde Prof.Dr. Üstün Dökmen'in kitabını okumaya başladım ve kendimi ciddi anlamda sorguladım. "Acaba bu düşüncelerim hep yanlış tarzda kişisel gelişim kitapları okuduğumdan kaynaklı mı?" diye.
Bu kitap çoğunlukla yazarla sohbet ediyormuşuz hissi uyandırdı bende.
Anlattığı konuları düşünmemizi sağlayan birçok hikaye eklemiş. Bu hikayelerin bazılarında yeri geldi güldüm, yeri geldi hemen arkadaşlarıma yolladım, onlarında okumasını istedim.
Zaten bu hikayeler ya da bazen olaylar kendisini etkileyen hikayeler ve olaylar.
En hoşuma gidenlerden birini paylaşmak istiyorum sizinle.
Menemen treni
Bir dostum gerçek diye anlattı. Tren İzmir'den Menemen istikametinde yola çıkmış. Yaşlı bir teyze Kondüktöru çağırıp "Yavrum Menimen'e varınca beni bildiriver aman unutma" demiş Kondüktör de "sen uyu teyzem menimen'e varınca ben seni bildiricem" diye garanti vermiş teyze güvenip uyumuş. Kondüktör ise olayı unutmuş. Tren Menemen'i geçmiş. Epey sonra Kondüktör teyzenin ineceğini hatırlayıp makiniste koşmuş. Treni durdurmuşlar ve üzülmüşler. Gecenin bir vakti kadıncağızın Menemen'e tek başına dönmesi olacak iş değilmiş. Makinist ":Dur ben treni geri alayım, Menemen'e geri dönelim gece farkeden olmaz; soran olursa da 'yanlış makasa girmişiz' deyip idare ederiz" demiş. Ve gece karanlığında Menemen'e geri dönmüşler. Kondüktör koşup teyzeyi uyandırmış. "Kalk teyzem Menimen'i vardık" demiş. Teyze uyanmış "ömrüne bereket yavrum" diyerek çantasını açmış bir hap çıkarıp yutmuş. Tekrar başını yaslamış. Kondüktör hayretler içinde, "inmiyor musun?" diye sormuş. Teyze "yok yavrum ben bugün doktora gittim doktor iki tane hap verdi birini Basmane'de alcan dedi ikinciyide menemeni varınca alcen. Ben hapımı aldım kal sağlıcakla" demiş.
Burada yazar karşınızdaki kişinin sözlerine veya davranışlarına bakıp onun ne düşündüğünü yüzde yüz anlamanız mümkün değildiri anlatmak istiyor.
Daha bu ve bunun gibi birçok güzel olay anlatılmış yaşananlardan ders çıkarmamız her an göz önünde tutulmuş.
Birde şunu eklemeliyim ki kendimde ve çevremde gerçekten çok fazla görmüş olduğum bir şeyi yazar yüzüme çarptı.
Biz insan olarak hata yapabiliriz ama yaptığımız hatalardan ötürü kendimizi çok fazla suçlayıp, yapmış olduğumuz artıları bir anda silip atmamalıyız. Önemli olan gelişmek ve farkedilen hataları tekrarlamamaktır.
Kitaptan çıkarılacak çok fazla ders var elinden geldiğince her konuya kısa kısa ama sizi içine alabilecek kadar güzelce değinmiş.
Bu kitabın sanırım devamı da var fırsatını bulduğumda alıp okuyup incelememi yapacağım.
İncelememi okuduğunuz için Teşekkürler!
:)
