Livaneli’ nin hikayelerinin sonuna geldiğimde hep “bir sayfa daha olmalı “ derim. Sanki kitplarının devam kitabı çıkacak gibi hep bir yarım bırakır. Ya da okurun tamamlamasını ister bilmiyorum ama bir şeyler yarım kalır..
Balıkçı ve oğlu her bir satırını okurken diğer satırını tahmin ettim. En azından bir şaşkınlık bir “ vaaayyyy beeeee” dedirte bilecek bir hikaye olabilrdi bence. Kitap bitti “ bu muydu? Ne okudum ben şimdi” diye sordum resmen kendime.. üzgünüm ama beğenmedim. :((
