Ben, her insanın ayn bir kokusu olduğuna inanırım. Biz biz bunu anlamıyoruz çünkü kokular birbirine karışıyor, hangisinin senin, hangisinin benim olduğunu bilemiyoruz; yalnız havanın, pis bir koku yaydığını anlıyor buna da İnsanlık adını veriyoruz. Kimileri, onu soluyup lavanta adını da veriyorlar; benimse kusacağım geliyor. Ama boş ver, bu başka bir türküdür...(Sf.175-176)
youtube.com/watch?v=orhnrQa... bu burada kalsın bir süre.
“Manastırlarla dolu, ilahların oturduğu dağlar var. Bu manastırlarda siyah cüppeli keşişler bulunur; bağdaş kurmuş görkemli durumda bir ay iki ay, altı ay oturur ve yalnız bir şeyi düşünürler. Bir şeyi, duyuyor muşun? İki değil, bir! Bizim gibi kadın ve linyit, kitap ve linyit düşünmezler Zorba, akıllarını yalnız bir şey üzerine toplar ve mucizeler yaratırlar. Mucizeler böyle olur. Bir lup koyup güneş ışınlarının yalnız bir nokta üzerinde toplandığım hiç gördün mü Zorba? Bu nokta, biraz sonra ateş alır; neden? Çünkü güneşin dağınık ışınlan bir noktada toplanmıştır. İnsan aklı da tıpkı böyledir; aklım yalnız bir tek şeye verirsen mucizeler yaratırsın! Anlıyor musun Zorba?” (Sf.213)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.