Sıradan bir aşk hikayesiyle başlayıp neredeyse her sayfasında bizi sıradan olmadığına ikna etmeye çalışan Aziz Bey. Baştan sona merakla, soluksuz okutuyor bu sıradan, içinde kavuşma olmayan aşkı Ayfer Tunç.
Aziz Bey'in karakteri, duruşu, gururu, tavrı, edası her cümlede gözümde canlandı. Öyle ki hayalimde oluşturduğum adama derin saygı duyuyor aynı zamanda bu kadarına da pes diyorum :)
Elinde tamburuyla yürümesi, Maryam'den gelen mektubu defalarca okuması, babasının perdeyi aralayıp affedemediği oğluna camdan bakışı, Vuslat'a yaptığı haksızlık, meyhanede söylenen hüzünlü şarkılar... hepsi bende kaldı.
